Beëindiging Amerikaanse subsidies voor windenergie
zaterdag 29 december 2012 | 0 Reacties | Laat hier uw reactie achter ...
vrijdag 28 december 2012
Amerikaanse windindustrie nu ook op zijn gat?
door Hans Labohm op 27 december 2012
Enige jaren geleden discussieerde ik met de toenmalige staatssecretaris voor milieu, Pieter van Geel (CDA), in Buitenhof. Daarbij hield hij een hartstochtelijk pleidooi voor een pro–actief klimaatbeleid. Nederland zou daarbij voorop moeten lopen. Slechts zelden heb ik een zó'n overweldigende aaneenschakeling van wensdenken, onbenul, halve waarheden, kromme redeneringen, economisch masochisme en verdekte intimidatie meegemaakt.
Ook de eindigheid van fossiele brandstoffen en wenselijkheid van de ontwikkeling van duurzame energie, in het bijzonder windenergie, kwamen in de discussie aan de orde. De interviewer, Peter van Ingen, vroeg aan mij (hier vanaf 07.00 minuten) hoe lang we nog zouden toekunnen met de huidige fossiele voorraden energie. Ik antwoordde dat dat n.m.m. nog voor honderden jaren het geval zou zijn. De staatssecretaris reageerde daarop als door een wesp gestoken. Het ging volgens hem om beschikbaarheid van relatief goedkope olie op korte termijn. Dáár lag het pijnpunt! De logica van deze opmerking ontging mij. Immers, er is nog veel relatief goedkope olie en het alternatief dat hij voorstond, duurzame energie, is en blijft véél en véél duurder dan die olie. Maar daar gingen we niet verder op in.
Ik voeg daaraan toe dat we thans weten dat er enorme hoeveelheden relatief goedkoop schaliegas zijn. Maar dat was ten tijde van onze discussie nog niet bekend.
Ten aanzien van de windmolenindustrie verklaarde ik desgevraagd, dat als de subsidiestekker er uit gaat – en die gaat er op een gegeven moment uit – dan ligt die windmolenindustrie op zijn gat (hier vanaf 04.20).
Dat moment lijkt nu niet alleen voor Groot–Brittannië aangebroken, waarover ik eerder rapporteerde, maar ook voor de VS.
Onder de titel, 'Why It's The End Of The Line For Wind Power', schreef Christopher Helman in Forbes:
It’s the end of the world as we know it. That’s what the U.S. wind power industry is saying to itself these days. And they aren’t talking about some Mayan doomsday nonsense. On Jan. 1 the federal production tax credit on wind investments expires. For the past 20 years the credit has offset about 30% of the cost of building wind turbines. Add to that the “renewable portfolio standards” for green energy mandated by 29 states, and as a result we’ve seen wind farms spring up across the country. Since 2007 nearly 40% of all the new electricity capacity built in this country has been wind. Wind now generates roughly 3.5% of U.S. electricity.
Don’t expect wind’s share to climb beyond that level any time soon. The end of the tax credit could very well mean the end of the wind industry.
According to the federal Energy Information Administration, the “levelized cost” of new wind power (including capital and operating costs) is 8.2 cents per kWh. Advanced clean-coal plants cost about 11 cents per kWh, the same as nuclear.
But advanced natural gas-burning plants come in at just 6.3 cents per kWh. But it could be getting a lot worse for wind. A fascinating new report by George Taylor and Tom Tanton at the American Tradition Institute called “The Hidden Costs of Wind Electricity” asserts that the cost of wind power is significantly understated by the EIA’s numbers. In fact, says Taylor, generating electricity from wind costs triple what it does from natural gas.
That’s because the numbers from the EIA and wind boosters fail to take into account a host of infrastructure and transmission costs.
First off — the windiest places are more often far away from where electricity is needed most, so the costs of building transmission lines is high. So far many wind projects have been able to patch into existing grid interconnections. But, says Taylor, those opportunities are shrinking, and material expansion of wind would require big power line investments. Second, the wind doesn’t blow all the time, so power utilities have found that in order to balance out the variable load from wind they have to invest in keeping fossil-fuel-burning plants on standby. When those plants are not running at full capacity they are not as efficient. Most calculations of the cost of wind power do not take into account the costs per kWh of keeping fossil plants on standby or running at reduced loads. But they should, because it is a real cost of adding clean, green, wind power to the grid. Taylor has crunched the numbers and determined that these elements mean the true cost of wind power is more like double the advertised numbers.
Lees verder hier.
De conclusies van het rapport van Taylor en Tanton komen - niet verrassend - overeen met die van Kees Le Pair c.s. in ons land. Zie hier.
Miljarden zijn inmiddels verdwenen in deze bodemloze put. En dat zal nog decennialang doorgaan. Met dank aan de koene redders van onze planeet!
de Standaard
Amerikaanse windindustrie nu ook op zijn gat?
door Hans Labohm op 27 december 2012
Enige jaren geleden discussieerde ik met de toenmalige staatssecretaris voor milieu, Pieter van Geel (CDA), in Buitenhof. Daarbij hield hij een hartstochtelijk pleidooi voor een pro–actief klimaatbeleid. Nederland zou daarbij voorop moeten lopen. Slechts zelden heb ik een zó'n overweldigende aaneenschakeling van wensdenken, onbenul, halve waarheden, kromme redeneringen, economisch masochisme en verdekte intimidatie meegemaakt.
Ook de eindigheid van fossiele brandstoffen en wenselijkheid van de ontwikkeling van duurzame energie, in het bijzonder windenergie, kwamen in de discussie aan de orde. De interviewer, Peter van Ingen, vroeg aan mij (hier vanaf 07.00 minuten) hoe lang we nog zouden toekunnen met de huidige fossiele voorraden energie. Ik antwoordde dat dat n.m.m. nog voor honderden jaren het geval zou zijn. De staatssecretaris reageerde daarop als door een wesp gestoken. Het ging volgens hem om beschikbaarheid van relatief goedkope olie op korte termijn. Dáár lag het pijnpunt! De logica van deze opmerking ontging mij. Immers, er is nog veel relatief goedkope olie en het alternatief dat hij voorstond, duurzame energie, is en blijft véél en véél duurder dan die olie. Maar daar gingen we niet verder op in.
Ik voeg daaraan toe dat we thans weten dat er enorme hoeveelheden relatief goedkoop schaliegas zijn. Maar dat was ten tijde van onze discussie nog niet bekend.
Ten aanzien van de windmolenindustrie verklaarde ik desgevraagd, dat als de subsidiestekker er uit gaat – en die gaat er op een gegeven moment uit – dan ligt die windmolenindustrie op zijn gat (hier vanaf 04.20).
Dat moment lijkt nu niet alleen voor Groot–Brittannië aangebroken, waarover ik eerder rapporteerde, maar ook voor de VS.
Onder de titel, 'Why It's The End Of The Line For Wind Power', schreef Christopher Helman in Forbes:
It’s the end of the world as we know it. That’s what the U.S. wind power industry is saying to itself these days. And they aren’t talking about some Mayan doomsday nonsense. On Jan. 1 the federal production tax credit on wind investments expires. For the past 20 years the credit has offset about 30% of the cost of building wind turbines. Add to that the “renewable portfolio standards” for green energy mandated by 29 states, and as a result we’ve seen wind farms spring up across the country. Since 2007 nearly 40% of all the new electricity capacity built in this country has been wind. Wind now generates roughly 3.5% of U.S. electricity.
Don’t expect wind’s share to climb beyond that level any time soon. The end of the tax credit could very well mean the end of the wind industry.
According to the federal Energy Information Administration, the “levelized cost” of new wind power (including capital and operating costs) is 8.2 cents per kWh. Advanced clean-coal plants cost about 11 cents per kWh, the same as nuclear.
But advanced natural gas-burning plants come in at just 6.3 cents per kWh. But it could be getting a lot worse for wind. A fascinating new report by George Taylor and Tom Tanton at the American Tradition Institute called “The Hidden Costs of Wind Electricity” asserts that the cost of wind power is significantly understated by the EIA’s numbers. In fact, says Taylor, generating electricity from wind costs triple what it does from natural gas.
That’s because the numbers from the EIA and wind boosters fail to take into account a host of infrastructure and transmission costs.
First off — the windiest places are more often far away from where electricity is needed most, so the costs of building transmission lines is high. So far many wind projects have been able to patch into existing grid interconnections. But, says Taylor, those opportunities are shrinking, and material expansion of wind would require big power line investments. Second, the wind doesn’t blow all the time, so power utilities have found that in order to balance out the variable load from wind they have to invest in keeping fossil-fuel-burning plants on standby. When those plants are not running at full capacity they are not as efficient. Most calculations of the cost of wind power do not take into account the costs per kWh of keeping fossil plants on standby or running at reduced loads. But they should, because it is a real cost of adding clean, green, wind power to the grid. Taylor has crunched the numbers and determined that these elements mean the true cost of wind power is more like double the advertised numbers.
Lees verder hier.
De conclusies van het rapport van Taylor en Tanton komen - niet verrassend - overeen met die van Kees Le Pair c.s. in ons land. Zie hier.
Miljarden zijn inmiddels verdwenen in deze bodemloze put. En dat zal nog decennialang doorgaan. Met dank aan de koene redders van onze planeet!
de Standaard
